kindsentiment

Mijn broer kwam net thuis “weet ge nog uwe vis?”
Toen ik in het vierde leerjaar zat had ik 2 vissen, Botje en Sebastiaan, in een bijhorende vissenbak van Ariel. Ik had ze zelf met mijn eigen centjes betaald. 75 frank als ik het goed voor heb. Maar mijn broertje wou die altijd eten geven, en ik als goede moeder voor mijn kinderen liet dat niet toe want als hij die te veel eten gaf zouden ze sterven.
Op een dag ga ik naar mijn vissen kijken. Paniek! Er was er nog maar eentje! Het toeval wil dat wij ook een kat hadden, maar die kon daar niet aan want het was een vissenbak met een rooster op een een luikje om eten door te geven. En dat luikje ging moeilijk open! Na veel wenen en zoeken kwam mijn broertje met een bekentenis af. Hij was boos omdat hij de vissen geen eten mocht geven en dan had hij er eentje uit gevist met een kopje en in het drinkbakje van de kat gedaan. Hij heeft toen echt wel zijn hart laten spreken en de nodige traantjes gelaten, als 7-jarige.
Het mysterie was opgelost, maar ik wou nog steeds een nieuwe vis. Die vis is er nooit gekomen en te pas of te onpas komt dat verhaal nog eens ter sprake. En zoals dat bij van die verhalen hoort “ik moet mijn 75 frank nog krijgen met intrest van al die jaren”
En toen mijn broer daarnet thuis kwam had hij een nieuwe vis bij, ook een sluierstaart zoals die van mij was. Nu nog naar mijn vriend bellen om te vragen of die een huisdier ziet zitten want ik zit bij hem op kot…
x
Lelie