Jep ik heb eindelijk de tijd gevonden om een volgende sailorbag te maken. Eigenlijk nummer 3, maar van nummer 2 heb ik geen foto’s. Maar ze zijn allemaal een beetje anders. De kloterij aan dingen voor andere mensen maken is dat ik de dingen voor andere meestal mooier vind dan de dingen die ik voor mezelf gemaakt heb. Ach ja.
Een vriend had gevraagd dit te maken voor de verjaardag van een vriendin van hem. Nu hopen dat ze blij mee is.
Ben ik de enige die het moeilijk heeft om zelfgemaakte spullen mee te geven? Dat zijn mijn kinderen (bij gebrek aan echte), ik denk echt dat ik zo boos zou zijn als iemand de spulletjes die ik voor hen maak, met heel veel liefde, met veel minder liefde behandelen. Dat is toch echt een zwak puntje van mij…
Ik vind het niet zo moeilijk omdat het ‘mijn kindjes’ zouden zijn, wel omdat ik dan nog een tikkeltje perfectionischer ben: dan moet het helemaal af zijn én perfect tot in de puntjes… dus weinigen krijgen iets van mij, aangezien ik niet snel tevreden genoeg ben.
Ik maak ook niet zomaar iets voor jan & alleman. Degenen die iets krijgen weten ook dat het zelfgemaakt is, dat het geen topmerk is en vooral: dat het met liefde (,zweet en tranen) gemaakt is!
Je bent de enige niet hoor, maar ah we zijn allemaal maar mensen en een beetje onvolmaaktheid is net mooi vind ik, het is toch heel bijzonder als het handgemaakt is, niet?
Ik vind het ook soms moeilijk om iets zelfgemaakts af te geven als cadeau. Ik hoop dat ik de juiste keuze maak als ik beslist heb om voor iemand iets te maken, maar dat weet je sowieso nooit op voorhand… Alleszins, ik maak de dingen omdat ik het graag doe (dus eigenlijk is het gedeeltelijk zelfs een egoïstische bezigheid 😉 ). Ideaal is als de ontvangers er evenveel waarde aan (blijven) hechten, maar ja, ideaal, dat bestaat alleen in mijn hoofd waarschijnlijk 😉
Dat is een heel menselijk kantje, die we allen wel een beetje bezitten. Ik vind de dingen die je maakt heel mooi en kan het best begrijpen dat het vaak moeilijk is om ze los te laten… Wel super dat je dat kan! Ik denk dat heel veel mensen dat gewoon niet kunnen dus, ik zou er niet te hard mee inzitten 🙂
Ik vind in ieder geval dat je een hele mooie tas hebt gemaakt! Ik zal nog verder zoeken op je blog om verhaaltje #1 hierover te vinden. Zelf heb ik helemaal geen problemen om dingen weg te geven die ik zelf heb gemaakt, ik vind juist het maken erg leuk. Wel heb ik af en toe buikpijn als ik merk dat ze het na een paar maanden hebben weggegooid of weggegeven. Waarom maak ik het dan! Deze mensen krijgen niet veel meer van me, in zo’n geval.
Gelukkig zijn er altijd nog mensen die wél waarderen wat je maakt en geeft, daar blijf ik dan maar aan denken…
Ah wat een leuke tas!!
Mag ik je vragen, waar je de stof vandaan hebt..!
Ik vind je blog trouwens super!
Kus Judith
Hoi Judith,
Bedankt voor je leuke reactie! De stof komt van een stoffenmarkt, in Maastricht jaren geleden geloof ik. De andere sailorbag heb ik gemaakt met stof van de stoffenwinkel Moens in Antwerpen. Maar elke donker blauwe zou goed moeten zijn volgens mij, het gewoon niet vergeten te verstevigen met vlieseline en dan komt het goed :).
Ik ben ook eens gaan piepen bij jou, wat een mooie foto’s!!!
xxx